Diagnostiek

Op grond van druk gedrag krijgen kinderen al snel het etiket ADHD opgeplakt.

Diagnosisch onderzoek
AD(H)D kan echter alleen worden vastgesteld door middel van een nauwkeurig en uitgebreid diagnostisch onderzoek door een gespecialiseerde kinderarts, kinderpsychiater, kinderpsycholoog of kinderneuroloog al of niet in teamverband.

Een diagnostisch onderzoek is te zien als een procedure om inzicht te krijgen in de mate waarin de verschillende factoren (biologische, psychische, interactionele en omgevingsfactoren) een bestaande ontwikkelingsstoornis hebben veroorzaakt, dan wel instandhouden.

• een algemeen onderzoek, is er nu wel of niet sprake van ADHD;
• een uitgebreid onderzoek dat zich richt op de ernst van de ADHD-problematiek.

Algemene onderzoek Tijdens het algemene onderzoek maken de verschillende specialisten gebruik van een gestandaardiseerde vragenlijst uit het internationaal classificatiesysteem van alle psychische stoornissen, de DSM-IV . De belangrijkste gedragskenmerken van ADHD staan in dit classificatiesysteem vermeld.

DSM-IV

DSM-kenmerken Het doorlopen van de DSM-kenmerken alleen is niet voldoende om de diagnose ADHD te kunnen vaststellen. Hiervoor is een uitgebreid onderzoek noodzakelijk. Een uitgebreid onderzoek bestaat uit:

• oudergesprekken over het probleemgedrag en over de ontwikkelingsgeschiedenis van het kind;
• gesprek met het kind zelf;
• gedragsobservatie;
• afname van gestandaardiseerde gedragsvragenlijsten bij ouders en leerkrachten;
• indien noodzakelijk: lichamelijk, neurologisch, psychologisch of (ortho)pedagogisch onderzoek.